Ogólnopolski Dzień Transplantacji obchodzimy od 2005 roku, w rocznicę pierwszego udanego przeszczepu nerki w Polsce. Przeprowadzono go w 1966 roku w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Warszawie.
Dzień ten ma na celu edukację społeczeństwa w zakresie transplantacji oraz podnoszenie świadomości, jak jest istotna.
Przeszczep narządów ratuje życie. Zabieg polega na wszczepieniu biorcy narządu lub tkanek pochodzących od drugiego człowieka. Osoby chorujące na skrajną niewydolność serca, wątroby czy płuc mają szansę na przeżycie tylko dzięki przeszczepowi danego narządu. Podobnie jest z przeszczepem szpiku osobom chorującym m. in. na różnego rodzaju nieuleczalne choroby, jak białaczka.
W każdym przypadku przeszczep narządu wymaga zgody dawcy. Dlatego transplantologia nie ma szans rozwijać się bez akceptacji społeczeństwa.
Według lekarzy, którzy szerzą wiedzę na temat transplantacji, jeden dawca jest w stanie uratować życie czterem osobom, a kolejnym czterem je wydłużyć. Obecnie obowiązujące przepisy mówią, że w przypadku osoby, która za życia nie wyraziła sprzeciwu, by być dawcą, zgoda rodziny nie jest wymagana. Lekarze rozmawiają z bliskimi zmarłego, pytając ich nie o zgodę, a o to, jaka była wola potencjalnego dawcy.
Większość narządów i tkanek do przeszczepienia – nerki, serce, płuca, wątrobę, trzustkę, jelito i rogówkę – pobiera się ze zwłok osób, które za życia nie wyraziły sprzeciwu na pobranie i kiedy zostały już u nich wyczerpane wszystkie możliwości leczenia i stwierdzono komisyjnie śmierć mózgową. Narządy lub tkanki do przeszczepu można jednak, w niektórych przypadkach, pobierać od osób żywych. Dotyczy to nerek i segmentu wątroby oraz szpiku kostnego. Dawca musi się na to zgodzić, a zabieg nie może narazić go na niebezpieczeństwo.
Osoby, które nie wyrażają zgody, by po śmierci pobrano ich narządy do transplantacji, powinny to zgłosić w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów wprowadzonym przez Poltransplant. Można to zrobić osobiście, listownie lub przez formularz na stronie internetowej.
źródło: gov.pl
